Ben Esra telefonda seni bosaltmami ister misin?
Telefon Numaram: 00237 8000 92 32
Sizlere sıcak bir Temmuz günü başımdan geçenleri anlatmak istiyorum. İ.E.T.T. otobüslerinden biri ile Akmerkeze gidiyordum. Otobüs oldukça kalabalık idi. İnsanlar neredeyse Üst üste yolculuk ediyorlardı. Arkalara doğru ilerlemeye çalışıyordum.Ama ne mümkün..Bir yere gelince takılıp kaldım. İyi ki de kalmışım.. Hiç aklımda yokken, otobüsün sağa sola salınım yapması ve de çukurlara girip çıkması sonucu, önümdeki tatlı bayanla oldukça temasta bulunmaya başlamıştık. Arkası bana dönüktü. Laf aramızda en sevdiğim pozisyondur. Askılı, çiçek desenli, pembe bir elbise giymişti. Etek kısmı oldukça kısa, bol ve pilili idi.. Mükemmel kalçaları vardı. Kalçalarının yuvarlaklığının, bol eteğinde oluşturduğu ahenk ancak bu kadar mükemmel olabilirdi. Uzun ve düz, açık kahverengi saçları, çıplak omuzları Üzerinde geziniyorlardı. Hele o kokusu yok mu? Beni delirtmeye yetmişti..Yanlış anlamayın, aslında fortçu falan değilimdir ama hem bulunduğumuz ortamın şartları, hem de kızın güzelliği aklımı başımdan almıştı.Temasta bulundukça, bizim ki de gayri ihtiyari hareketlenmişti.
Kısa süre içinde ikiz tepeler arasındaki yerini almıştı. Sürtündükçe azıyor, azdıkça sürtünüyordum. Yumuşak kalçalarının kasıklarıma temas etmesi, beni zevk denizlerine doğru açılmama yol açmıştı. Tanımadığım biri olması, her an arkasına dönerek rezalet çıkartma riski (ki yapmadı, acaba o da zevk almış mıydı?), yüzünü bile görmemiş olmam, aldığım zevki 3e katlamıştı. Hayvanlar gibi abanmak yerine, tatlı ve narin dokunuşlarla, arka kapısını kısa zaman aralıklarıyla ziyaret etmek, bana yetmemişti. Gövdemle, sırt kısmına da dokunmaya başladım. Sanki bir bütün olmuştuk. Kısa ve ritmik titreşimlerle, vücutlarımızın birbirine teması, hayatımdaki en erotik anılarımdan biriydi. Beraberce indiğimiz Akmerkez durağında son buldu. İndikten sonra yüzüne bile bakmadan, hızlı hızlı uzaklaştım oradan…Ne bileyim, sanki yüzünü görseydim, olayın tüm büyüsü bozulacakmış gibi geldi bana…Yaptığımdan utandım ama pişman değilim. İnsan bazen yoldan çıkıyormuş gerçekten…